Let's talk about breast cancer and how I found out...

Eind april 2023, word je wakker met een enorme knobbel in je oksel en dan is het ook nog weekend, lekker dan.. niemand die er meteen even naar kan kijken.

Dat weekend voelde ik me niet heel erg gerust, aan de andere kant dacht ik ‘hoe erg kan het zijn als het er van de een op de andere dag zit’.
Maandagochtend 2 mei heb ik meteen de huisarts gebeld en kon ik direct langskomen. Na een lichamelijk onderzoek werd ik doorgestuurd naar de Mammapoli, dit is al snel protocol bij een onverklaarbare knobbel..en maar goed ook.
De volgende ochtend kon ik al terecht voor een mammografie en een echo. Op de mammografie was, buiten wat kleine cysten, niets te zien, Yes!!
De radioloog besloot naast een echo ook een biopt te nemen en een punctie te doen. Ook hij stelde me gerust, het zag er niet uit als kanker op de beeldvorming. Enkele dagen later bevestigde de uitslag dit ook, ze troffen dode cellen aan en hadden dus nog steeds geen idee waar de knobbel in mijn lymfeklier door veroorzaakt werd. Conclusie, in elk geval geen kanker! Omdat het zo onverklaarbaar en vreemd was besloten ze een week later nogmaals een biopt te nemen en punctie te doen, ook toen weer een goede uitslag. Op dat moment besloten we om even af te wachten of de knobbel vanzelf zou wegtrekken. 'Wat vanzelf komt zal ook wel weer vanzelf gaan', dacht ik. Dit gebeurde ook, begin juli was de knobbel zo goed als helemaal verdwenen.
Ze wilden toen nogmaals de aangedane klier aanprikken met het vermoeden dat er weer niets uit zou komen, als dat zo was, dan wilden ze de klier operatief verwijderen. Ik vond dat een beetje te ver gaan, het probleem was toch opgelost? Dus we besloten om een aantal weken later opnieuw contact te hebben om te kijken hoe het dan was. Niet wetende dat ik 3 weken later wakker zou worden met een enorme knobbel in mijn borst..

Hoe kan dit nou? Is die knobbel nu gewoon verplaatst? Verward belde ik diezelfde ochtend terug naar de mammapoli, enkele dagen later kon ik terecht. De chirurg die mij dit keer onderzocht, leek zich geen zorgen te maken. Een cyste, dat was waar hij aan dacht. Dit kon ontstaan zijn door de mammografie die ik eerder gehad had. Ze hadden toen enkele kleine cysten gezien, die zouden kunnen opzwellen door een trauma (zo’n mammografie vind ikzelf niet perse pijnlijk maar het is natuurlijk wel vrij intens voor je borst). Een cyste dus..nou, klinkt logisch toch? Ook de echo liet niets vreemds zien, ja er zat een knobbel van ruim 3 cm, maar ook nu leek het niet kwaadaardig. De vorm was goed, geen grillige randen en ook de kleuring op beeld zag er niet verdacht uit. De radioloog wilde wederom een punctie en biopt nemen, maar nu dus van de knobbel in mijn borst. Omdat ik kort daarna in het vliegtuig zou stappen voor een zonvakantie, bedankte ik daarvoor. Het zou toch vast niets zijn. In overleg met de arts besloten we dat ik geen risico zou nemen om eerst even lekker van mijn vakantie te gaan genieten en dus ging ik naar huis met het idee ‘wat vanzelf komt zal ook wel weer vanzelf gaan’. Achteraf niet slim natuurlijk, maar ik was ervan overtuigd dat als er echt iets ergs aan de hand zou zijn dat mijn intuïtie mij dit feilloos zou vertellen. Ik wilde gewoon gaan genieten van een welverdiende vakantie, zonder een blauwe pijnlijke borst en allerlei beperkingen. Na mijn vakantie zou ik wel weer verder zien.

Het was dinsdag 8 augustus toen mijn telefoon ging. De chirurg met wie ik eerder in mei had gesproken, belde me.
Verrassend, want ik verwachtte eerder een spammer die me een exotische cruise wilde aansmeren. Ze vertelde me dat ze net terug was van vakantie en in mijn dossier had gelezen over mijn nieuwste aanwinst: de knobbel in mijn borst. Het zat haar niet lekker dat er geen biopsie of punctie gedaan was en verzocht me dringend om de volgende ochtend alsnog langs te komen. "Ik maak me ook niet direct zorgen," zei ze, "maar laten we alle mogelijke scenario's uitsluiten zodat we er hopelijk achter komen wat het dan wel is." Iets in mijn lichaam gedroeg zich mysterieus en niemand kon het verklaren. Dus met frisse tegenzin stemde ik in. Lachend vertelde ik haar dat we waarschijnlijk zouden ontdekken dat iets kleins en stoms deze onverklaarbare knobbels veroorzaakte. Stel je voor, al die maanden van onderzoeken, om er dan achter te komen dat het door de kattenkrabziekte komt? De katten wat? Ja, ik had er ook nog nooit van gehoord, maar blijkbaar is het een ding en leek het eerder een mogelijke oorzaak te zijn. Nee sorry, daar kon ik niet in meegaan, de kattenkrabziekte..ik hou niet eens van katten, laat staan dat ik er door een gekrabd wordt en me dat dan niet zou herinneren? De kans om een eenhoorn met glitterstaart te aaien leek groter. 

Woensdag 09-08-2023, de ochtend van weer een biopsie en punctie. Dit keer van het knobbeltje in mijn borst. Ik ging naar het ziekenhuis, vrij relaxed eigenlijk, alleen een beetje gespannen vanwege die rot ingreep die ik weer moest ondergaan. En nee, het valt allemaal wel mee, maar zoals gezegd ga ik gewoon niet zo lekker op naalden. Maar goed, niet zeuren, dit moest gewoon gebeuren zodat alle dokters gerustgesteld zouden zijn en ik dan eindelijk zorgeloos op vakantie kon gaan.

Het was dezelfde radioloog als voorheen. Hij bekeek het geheel nogmaals grondig en vertelde me opnieuw dat het op een cyste leek. "Geen zorgen, het lijkt niet op kanker," zei hij, "een tumor zou er veel donkerder uitzien en gekartelde randen hebben”. Mijn knobbel was perfect rond met gladde randen. Na zijn werk gedaan te hebben, ging ik naar huis om me klaar te maken voor een dagje speeltuin met een vriendin en onze kinderen. De uitslag verwachtte ik een paar dagen later. We hadden een heerlijke zomerse dag in de speeltuin en in mijn gedachte lag ik al met een cocktail op het strand onder de heerlijke Griekse zon. Nog maar 4 dagen, ik kon niet wachten!

Rond 17:00 uur, net toen we op het punt stonden te vertrekken, kreeg ik een telefoontje van een onbekend nummer.
Ik nam op, niet wetende dat dit ene telefoontje mijn wereld binnen enkele seconden volledig op zijn kop zou zetten…